Szczególne zainteresowania obejmują: chorobę IgG4-zależną, układowe choroby tkanki łącznej m.in. reumatoidalne zapalenie stawów, zespół Sjögrena, zapalenia mięśni, toczeń układowy, twardzinę, zapalenia naczyń oraz spondyloartropatie zapalne (zesztywniające zaplenie stawów kręgosłupa, łuszczycowe zapalenie stawów). W gabinecie lekarza specjalisty. Choroby reumatyczne. Łuszczycowe zapalenie stawów; W gabinecie lekarza specjalisty. Choroby reumatyczne. Dna moczanowa; W gabinecie lekarza specjalisty. Choroby reumatyczne. Osteoporoza; W gabinecie lekarza specjalisty. Choroby reumatyczne. Choroba zwyrodnieniowa stawów Najważniejsze z nich z uwagi na podobieństwo objawów to RZS, łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS), dna moczanowa i hemochromatoza. Podobnie jak ustalenie rozpoznania ChZSR jej różnicowanie należy opierać na wielu czynnikach mających wpływ na wystąpienie choroby, jej objawach, obrazie radiologicznym i wynikach badań laboratoryjnych. zapalenie stawów, dna moczanowa, czyli rodzaj zapalenia stawów, który wynika z podwyższonego stężenia kwasu moczowego we krwi; intensywne napady bólu zwykle dotyczą najpierw palucha (podagra); staw jest zaczerwieniony, opuchnięty o napiętej i błyszczącej skórze, ból stawów i mięśni pojawiający się w chorobach Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) – czym jest i jak postępuje choroba? Zapalenie pęcherza moczowego - jak sobie z nim radzić? Dna moczanowa - przyczyny, objawy, leczenie Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Zapalenie stawów to grupa chorób, których przebieg prowadzi do uszkodzenia stawów, ich zniekształcenia i ograniczenia ruchomości. Zapalenie stawów to stan wyjątkowo podstępny i przykry, może dać o sobie znać dopiero w okresie zaawansowania choroby. Szybkie podjęcie leczenia prowadzi przeważnie do zahamowania choroby, daje także możliwość powrotu do normalnej aktywności. Charakterystyczne objawy zapalenia stawów to ból, ograniczenie ruchomości, obrzęk i sztywność stawów. Jak rozpoznać zapalenie stawów? Zapalenie stawów to termin określający grupę chorób powodujących bolesne dolegliwości ze strony stawów. Choć zapalenie stawów kojarzy się z osobami w podeszłym wieku, to schorzenie dotyczy naprawdę wielu osób, w tym dzieci i młodych dorosłych. Do głównych objawów zapalenia stawów należą: sztywność i ból jednego lub kilku stawów, a także trzeszczenie czy strzelanie w stawach oraz wyraźne ograniczenie możliwości poruszania się. Zapalenie objawia się także zaczerwienieniem, obrzękiem i ociepleniem okolicy chorego chorób z grupy zapalenia stawów jest bardzo wiele, to można wyróżnić kilka najczęściej występujących. Ich przyczyny nie zawsze są znane, przypuszcza się, że zapalenie stawów należy do chorób autoimmunologicznych. To również grupa chorób, które często nawiedzają członków jednej stawów jest groźne, może bowiem prowadzić do trwałego kalectwa. Dlatego tak ważne jest szybkie rozpoznanie objawów i wdrożenie leczenia hamującego postęp choroby. To w wielu przypadkach jedyna metoda do zachowania ruchomości stawów i pozbycie się bólu. Odpowiednie leczenie pomaga także zachować codzienną aktywność zapalenie stawów (RZS)Reumatoidalne zapalenie stawów to zapalna choroba przewlekła atakująca nie tylko stawy, ale także inne narządy. Do rozwoju choroby dochodzi, gdy z niewiadomych powodów rozpoczyna się proces zapalny wewnątrz stawu. Gdy dochodzi do powiększania się procesu zapalnego, uszkodzeniu ulegają chrząstki, kości, więzadła i objawem choroby jest ból i obrzęk stawów rąk i stóp oraz sztywność i trudności z poruszaniem się. W późniejszym okresie pojawia się także trwały ból czy tkliwość stawu na ucisk, a nawet deformacja stawów. Nieleczona choroba prowadzi często do niesprawności i uszkodzenia wielu narządów, a w drastycznych przypadkach nawet do występowania reumatoidalnego zapalenia stawów nie są znane, przyjmuje się jednak, że do choroby predysponuje obciążenie dziedziczne (występowanie w rodzinie), zakażenia, przewlekły stres, a nawet płeć — kobiety chorują znacznie reumatoidalnego zapalenia stawów polega najczęściej na stosowaniu leków modyfikujących przebieg choroby (LMPCh). Szybkie wdrożenie leczenia umożliwia zahamowanie choroby i uniknięcie niesprawności. Oprócz leczenia farmakologicznego niezwykle ważne jest wdrożenie rehabilitacji, która w dużej mierze pomaga utrzymać sprawność. W niektórych przypadkach dotyczących zaawansowanej postaci choroby wymagana jest interwencja chirurga. Niestety choroba rozwija się wyjątkowo podstępnie. Początek może zostać niezauważony, natomiast pierwsze, poważne objawy mogą świadczyć już o zaawansowaniu reumatoidalnego zapalenia zapalenie stawówReaktywne zapalenie stawów to zapalna choroba stawów, której przyczyną jest wcześniejsza infekcja — najczęściej układu pokarmowego lub narządów płciowych. To miejscowa odpowiedź układu odpornościowego na bakterie obecne w stawach objawiająca się stanem zapalnym. Reaktywne zapalenie stawów może dotykać wyłącznie jednego lub kilku stawów, zazwyczaj dotyka kończyny reaktywnego zapalenie stawów, w tym stan zapalny, pojawiają się zazwyczaj po 4 tygodniach od infekcji, która sama w sobie może być łagodna. Głównym objawem choroby jest ból jednego lub kilku stawów, zazwyczaj kończyn dolnych, któremu nierzadko towarzyszy ból pleców, krzyża i pośladków, a także (stosunkowo rzadko) ból pięt połączony z ich podeszwach może także pojawiać się wysypka i łuszczenie skóry. W niektórych przypadkach pojawiają się także zmiany skórne na dłoniach i paznokciach, a także afty na języku i błonie śluzowej jamy ustnej. Co więcej, na narządach płciowych mogą pojawić się zmiany w postaci nadżerek, pęcherzyków i plamek, a także ból podczas oddawania moczu i wyciek z cewki reaktywnego zapalenia stawów w niezaawansowanej fazie choroby polega głównie na podawaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych, w późniejszym etapie wprowadza się także glikokortykiosteroidy doustnie i w postaci zastrzyków dostawowych. Leki reumatyczne wprowadza się w momencie, gdy dotychczas stosowane leczenie okazało się nieskuteczne. W bardzo ciężkich przypadkach stosuje się także leki biologiczne (infliksymab, etanercept). Zobacz także Łuszczycowe zapalenie stawówŁuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) występuje u ok. 1/3 chorych na łuszczycę. Choroba ujawnia się najczęściej u osób z wcześniej rozpoznaną łuszczycą lub pojawia się równocześnie ze zmianami skórnymi. Rzadko zdarza się, by łuszczycowe zapalenie stawów występowało bez zmian objawia się przewlekłym zapaleniem stawów, a czasami obejmuje także inne partie ciała, takie jak oczy i serce. Przeważnie ma łagodną postać, choć jej przebieg może być ciężki i wtedy dochodzi najczęściej do zniszczenia stawów i objawów łuszczycowego zapalenia stawów zaliczyć można ból, sztywność oraz obrzęk jednego lub kilku stawów z ograniczeniem ich ruchomości. Choroba może manifestować się także zapaleniem przyczepów ścięgnistych, czyli miejscy przyczepu do kości ścięgien, więzadeł i torebek stawowych. Odczuwalne są wtedy dolegliwości bólowe pięty i kręgosłup. Łuszczycowemu zapaleniu stawów może towarzyszyć także dna moczanowa, zwłaszcza przy rozległych zmianach skórnych. W zaawansowanej fazie choroby może dojść do deformacji łuszczycowego zapalenia stawów ma na celu zahamowanie postępu choroby i umożliwienie normalnego funkcjonowania. Kluczowe jest jak najszybsze wdrożenie leczenia, ponieważ zbyt długa zwłoka może prowadzić do unieruchomienia chorego. Najskuteczniejszą metodą leczenia jest połączenie stosowania leków oraz regularna rehabilitacja. Oprócz leczenia dermatologicznego, gdy na skórze występują zmiany łuszczycowe, konieczne jest także leczenie leczeniu łuszczycowego zapalenia stawów stosuje się najczęściej niesteroidowe leki przeciwzapalne, które u wielu osób wystarczają do opanowania rozwoju choroby. Bardziej zaawansowana choroba wymaga stosowania glikokortykosteroidów podawanych do wnętrza zajętego stawu, a także leków modyfikujących działanie układu odpornościowego (np. metotreksat) i leków idiopatyczne zapalenie stawówMłodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów to choroba reumatyczna, która występuje u dzieci i młodzieży przed 16. rokiem życia. Charakterystyczne dla choroby jest uszkodzenie nie tylko stawów, ale także kości, mięśni, skóry, ścięgien, narządu wzroku i narządów wewnętrznych. Choroba może być przyczyną zaburzeń wzrastania całego organizmu (niskorosłości), a także zahamowania lub przyspieszenia wzrastania poszczególnych młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów polega na podawaniu leków hamujących rozwój choroby, w tym proces zapalny. Leki powstrzymujące chorobę to tzw. leki modyfikujące przebieg choroby oraz leki zapalenie stawówWirusowe (septyczne) zapalenie stawów to choroba wywołana przez wirusy, przebiegająca najczęściej pod postacią zapalenia obejmującego kilka stawów, zwykle symetrycznym. To choroba stosunkowo często występująca, szczególnie w przebiegu różyczki, świnki, HIV, HBV, HCV i chorobie objawia się przede wszystkim zaczerwienieniem i obrzękiem stawów, a także ociepleniem tej okolicy. Objawy mogą przypominać reumatoidalne zapalenie stawów. Leczenie wirusowego zapalenia stawów jest objawowe, na zakażenie wirusem nie podaje się antybiotyków. W leczeniu stosuje się natomiast niesteroidowe leki przeciwzapalne. Zaleca się ponadto odpoczynek. Objawy zapalenia stawów powinny ustąpić samoistnie w momencie, gdy choroba podstawowa zacznie zapalenie stawówBakteryjne (septyczne) zapalenie stawów wywoływane jest przez bakterie. To najszybciej postępujące schorzenie, wywołujące uszkodzenie stawów. Często dotyczy chorych na reumatoidalne zapalenie stawów, obejmuje zwykle jeden z dużych stawów, na przykład kolanowy, biodrowy czy barkowy. Jest to trudna do leczenia choroba, dlatego nawet pomimo zaawansowanej terapii, u wielu chorych może dojść do nieodwracalnego uszkodzenia objawów bakteryjnego zapalenia stawów zalicza się ból, obrzęk, zaczerwienienie i nadmierne ocieplenie skóry w okolicy stawu, a także ograniczenie jego ruchomości. W przebiegu zapalenia może także wystąpić gorączka i przyspieszone bicie serca oraz zmniejszenie apetytu i potwierdzić zakażenie bakteryjne, należy wcześniej pobrać próbkę płynu stawowego i poddać ją badaniu mikrobiologicznemu. Właściwe rozpoznanie jest kluczowe w odpowiednim zaplanowaniu leczenia, które polega głównie na podawaniu antybiotyków dożylnie przez ok. dwa tygodnie, a następnie doustnie przez podobny czas. Zobacz także Źródło: lek. med. Magdalena Wiercińska, Reaktywne zapalenie stawów ( lek. Zofia Guła, dr med. Mariusz Korkosz, Reumatoidalne zapalenie stawów ( lek. Zofia Guła, dr med. Mariusz Korkosz, Łuszczycowe zapalenie stawów ( lek. Mateusz Bednarczyk, Bakteryjne zapalenie stawów - przyczyny, objawy i leczenie ( Zapalenie stawów to grupa chorób, w przebiegu których dochodzi do uszkodzenia, zniekształcenia i ograniczenia ruchomości stawów. Dają one charakterystyczne objawy, takie jak ból, obrzęk i sztywność stawów. W większości przypadków mają podobne przyczyny i sposób leczenia. Istnieje ponad 100 rodzajów zapalenia stawów, jednak najczęściej rozpoznaje się kilka z nich. Sprawdź, jakie są rodzaje zapalenia stawów. ZAPALENIE STAWÓW - przyczyny, rodzaje, objawy i leczenie Zapalenie stawów to grupa chorób, w przebiegu których dochodzi do stanu zapalnego chrząstki stawowej, a w konsekwencji do jej uszkodzenia, zniekształcenia i ograniczenia ruchomości. Charakterystycznymi objawami zapalenia stawów są ból, obrzęk i sztywność (zwłaszcza poranna) stawów, a także poszerzenie ich obrysów. Skóra nad chorym stawem zwykle jest zaczerwieniona, ale może być nieco cieplejsza. Poza tym w przebiegu zapalenia stawów może dojść do zajęcia także innych narządów. Istnieje ponad 100 rodzajów zapalenia stawów, jednak najczęściej występuje tylko kilka typów. Ich przyczyny nie są do końca poznane. Przypuszcza się, że większość z nich to choroby autoimmunologiczne, czyli takie, które są wynikiem autoagresji organizmu. 1. Choroba zwyrodnieniowa stawów (osteoartroza) Choroba zwyrodnieniowa stawów należy do grupy 10 chorób powodujących najcięższe kalectwo na świecie. Wg The Arthritis Foundation, choroba zwyrodnieniowa stawów jest najpopularniejszym typem zapalenia stawów. Tylko w Stanach Zjednoczonych zmaga się z nią 27 milionów osób. W Polsce jest to 8 milionów pacjentów. Przyczyną choroby zwyrodnieniowej stawów jest zaburzenie jakości i ilości chrząstki stawowej. Jej pierwsze objawy pojawiają się zwykle pomiędzy 40. a 60. rokiem życia. 2. Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) Drugi najpopularniejszy rodzaj zapalenia stawów. Wg The Arthritis Foundation, z reumatoidalnym zapaleniem stawów zmaga się miliona dorosłych. Można przyjąć, że w Polsce ok 200 tys. osób choruje na RZS. Choroba pojawia się pomiędzy 40. a 55. rokiem życia, znacznie częściej u kobiet. Przyczyny choroby nie są znane. Przypuszcza się, że jest wynikiem autoagresji organizmu. Nie bez znaczenia się także czynniki genetyczne. Poza typowymi obajwami zapalenia stawów pojawia się jeszcze jeden - nad stawami, najczęściej w okolicach łokci, mogą pojawić się guzki podskórne, tzw. guzki reumatoidalne. 3. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów To zapalenia stawów, które pojawia się przed 16. rokiem życia i utrzymując się przez 6 tygodni i dłużej. Jest uważane za najczęstszą z zapalnych chorób reumatycznych wieku rozwojowego. W przypadku MIZS dochodzi do uszkodzeń nie tylko stawów, lecz także kości, mięśni, skóry, ścięgien, ale także oczu, naczyń, płuc, serca, przewodu pokarmowego. Może dojść do zaburzeń wzrastania całego organizmu, czyli niskorosłości, jak również do zahamowania lub przyspieszania wzrastania poszczególnych kości. 4. Spondyloartropatie (SpA) Spondyloartropatie to zapalenia stawów z zajęciem stawów kręgosłupa, których charakterystycznym objawem są bóle kręgosłupa/ pleców. Ból ten może pojawiać się nocy (z poprawą po wstaniu z łóżka) lub w ciągu dnia (poprawa po ćwiczeniach). Charakterystyczny jest brak poprawy po odpoczynku. Choroba najczęściej pojawia się po 40. roku życia. Do spondyloartropatii zalicza się: zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK) łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) reaktywne zapalenie stawów zapalenie stawów towarzyszące zapalnym nieswoistym chorobom jelit – chorobie Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejącemu zapaleniu jelita grubego 5. Toczeń rumieniowaty układowy Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) jest układową zapalną chorobą tkanki łącznej, której przyczyny są nieznane. W przebiegu choroby dochodzi do uszkodzenia wielu narządów i tkanek, w tym skóry, stawów, nerek, układu sercowo-naczyniowego, ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Inne rodzaje zapalenia stawów to twardzina układowa i fibromialgia. 6. Dna moczanowa (artretyzm, skaza moczanowa, podagra) Dna moczanowa to choroba, której charakterystycznym objawem jest pogrubienie stawu dużego palca u nogi i ograniczeniem jego ruchów. Przyczyną choroby jest nadmiar kwasu moczowego w płynie stawowym. 7. Zapalenie stawów związanie z infekcją Zapalenie stawów może być powikłaniem po przebytej infekcji. Najczęściej jest to choroba z Lyme (borelioza) i gorączka reumatyczna (najczęściej jest powikłaniem po anginie) Dziennikarka specjalizująca się w tematyce zdrowotnej, a zwłaszcza obszarach medycyny, ochrony zdrowia i zdrowego odżywiania. Autorka newsów, poradników, wywiadów z ekspertami i relacji. Uczestniczka największej Ogólnopolskiej Konferencji Medycznej "Polka w Europie", organizowanej przez Stowarzyszenie "Dziennikarze dla Zdrowia", a także specjalistycznych warsztatów i seminariów dla dziennikarzy realizowanych przez Stowarzyszenie. Czytając dawne powieści dość często zdarza się, że któryś z bohaterów - zazwyczaj starszy już pan - cierpi na podagrę, tajemniczą i bolesną chorobę okresowo uniemożliwiającą wręcz chodzenie. Tymczasem podagra jest to nic innego tylko ostre zapalenie stawu śródstopno-paliczkowego znajdującego się u podstawy palucha w przebiegu napadu dny moczanowej. Według definicji dna moczanowa jest chorobą przebiegającą z nawrotowym ostrym lub przewlekłym zapaleniem stawów obwodowych wywołanym przez wytrącone kryształy kwasu moczowego przy nadmiernym stężeniu kwasu moczowego w płynach ustrojowych Co to jest kwas moczowy Kwas moczowy jest końcowym produktem przemiany puryn, które są składnikiem kwasów nukleinowych - substancji wielkocząsteczkowych występujących we wszystkich żywych komórkach. Kwasy te odgrywające zasadniczą rolę w przekazywaniu cech dziedzicznych i kierowaniu syntezą białek. Warto zapamiętać, że dnie moczanowej towarzyszy zawsze zwiększona ilość kwasu moczowego w surowicy, czyli tzw. hiperurykemia. Średnio ilość kwasu moczowego w całym organizmie człowieka wynosi około 1200 mg, natomiast w przebiegu dny moczanowej jego "pula" ulega zwiększeniu kilka, a nawet kilkanaście razy. Z drugiej strony rozpoznanie samej hiperurykemii bez objawów zapalenia stawów nie upoważnia jeszcze do rozpoznawania dny. Jedynie niewielki procent osób z hiperurykemią zachoruje na dnę moczanową. Za prawidłowe stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi uważa się: dla mężczyzn do 7 mg%, a dla kobiet do 6 mg%. Wartości przekraczające te normy świadczą już o hiperurykemii. Przyczyną hiperurykemii jest nadprodukcja kwasu moczowego lub upośledzone wydalanie kwasu moczowego z moczem albo oba mechanizmy jednocześnie U niektórych ludzi z hiperurykemią, nadmiar kwasu moczowego w płynach ustrojowych może wytrącać się w postaci kryształów moczanów w tkankach wcale nieukrwionych np. chrząstkach lub słabo ukrwionych np. więzadłach i ścięgnach oraz w okolicy stawów obwodowych (stóp, rąk). Wytrącone kryształy moczanu sodowego mogą zapoczątkować proces zapalny w stawie, co daje silnie wyrażone objawy zapalenia stawów nazywane napadem dny moczanowej. Mogą one również wytrącać się w tkankach o niższej temperaturze np. małżowiny uszne jako tzw. podskórne guzki dnawe. W zaawansowanych postaciach dny moczanowej kryształy moczanów mogą również pojawiać się w dużych stawach i narządach miąższowych, najczęściej w nerkach, prowadząc do ich uszkodzenia. Dnę można podzielić na: pierwotną i wtórną. Dna pierwotna występuje 20 razy częściej u mężczyzn niż u kobiet.. Może być spowodowana wrodzonymi zaburzeniami enzymów odpowiedzialnych za przemianę puryn lub wadami rozwojowymi nerek. Dna wtórna jest powikłaniem innych chorób np. czerwienicy, niedokrwistości hemolitycznej, białaczki, szpiczaka mnogiego, wrodzonych wad serca lub uszkodzenia nerek. Może pojawiać się również w czasie leczenia cytostatykami. Dna wtórna stanowi większość wszystkich przypadków tej choroby. Przebieg dny W przebiegu dny wyodrębnia się trzy okresy. Pierwszy okres jest bezobjawowy. Pomimo braku objawów, utrzymuje się podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi, czyli hiperurykemia i stan taki może trwać od kilku do 20-30 lat. Wdrażając w tym okresie leczenie obniżające poziom kwasu moczowego w surowicy krwi można uniknąć dalszego rozwoju choroby lub odsunąć go w czasie Drugi okres choroby przebiega już objawowo z napadami dny moczanowej czyli ostrymi zapaleniami stawów wywołanymi przez różne czynniki, np. uraz, alkohol, zabieg operacyjny, zwiększony wysiłek fizyczny, niektóre leki (moczopędne np. hydrochlorotiazyd, glikokortykosteroidy, witamina B1, B12, penicylina, sulfatiazol). Napad dny moczanowej zaczyna się zazwyczaj nagle, najczęściej rano. W ciągu kilku godzin rozwija się ostry stan zapalny stawu z towarzyszącym obrzękiem i zaczerwieniem, a skóra nad tym stawem staje się lśniąca i napięta. Prowadzi to do takiej bolesności stawu, że chory nie może wytrzymać nawet dotyku pościeli. Napadowi dny moczanowej może towarzyszyć gorączka, złe samopoczucie i osłabienie. Stan taki trwa kilka dni, a czasem i dłużej. Najczęściej zapalenie obejmuje staw śródstopno-paliczkowy u podstawy dużego palca stopy, które znane jest pod zwyczajową nazwą podagra. Ale oczywiście atak dny moczanowej może dotyczyć również innych stawów prowadząc do np zapalenia stawu kolanowego zwanego gonagrą, zapalenia stawu barkowego tj. omagry zapalenia stawów rąk czyli chiragry zapalenia stawów kręgosłupa albo rachidagry Pierwszy napad dny moczanowej obejmuje zwykle jeden staw. Początkowo napady pojawiają się sporadycznie co 1-2 lata, później coraz częściej. Wraz z upływem czasu napady występują w coraz krótszych odstępach, trwają dłużej i obejmują coraz więcej stawów zwłaszcza, jeśli nie są właściwie leczone od początku. Czasem choroba ogranicza się tylko do jednego napadu Trzeci okres dny moczanowej zaczyna się w 5-10 lat od pierwszego napadu dny, kiedy rozwija się przewlekle zapalenie wielostawowe. Często pojawiają się podskórne guzki dnawe w obrębie małżowin usznych i w okolicy stawów. Równocześnie rozwijają się powikłania narządowe. Najczęściej są to: kamica nerkowa związana z wytrącaniem się złogów moczanowych w obrębie układów kielichowo-miedniczkowych nerek chorego, która rozwija się u 10-25% chorych z dną nefropatia dnawa związana z odkładaniem się moczanów w miąższu nerek, co w konsekwencji może prowadzić do niewydolności nerek i zgonu z tego powodu. Z dną często współistnieje nadciśnienie tętnicze, cukrzyca i otyłość. Rozpoznanie dny moczanowej Rozpoznanie opiera się na charakterystycznych objawach chorobowych, badaniu krwi określającym stężenie kwasu moczowego w surowicy, badaniu płynu stawowego na obecność kryształów moczanów i rtg stawów. Jak leczyć? Do leczenia napadu dny stosuje się kolchicynę, lek roślinny pochodzący z nasion i bulw zimowita jesiennego. Lek ten bardzo dobrze hamuje odczyn zapalny w przebiegu dny, choć nie do końca poznano, jaki jest mechanizm działania kolchicyny. Aby kolchicyna była skuteczna, należy podać ją w ciągu pierwszych 24 godzin od początku napadu dny w ściśle określonych dawkach. U chorych z częstymi napadami podaje się kolchicynę na stałe w niewielkich dawkach. Oprócz kolchicyny w leczeniu stosuje się leki niesterydowe przeciwzapalne (najczęściej indometacynę, naproksen lub ibuprofen). Jeśli chory źle toleruje leczenie kolchicyną, która niekiedy może wywoływać biegunkę, to do terapii można włączyć glikokortykosteroidy. Z domowych sposobów łagodzenia bólu stawu można polecić okłady z kostek lodu zawiniętych w suchą, czystą ściereczkę. W zależności od tego czy podwyższony poziom kwasu moczowego spowodowany jest nadprodukcją kwasu moczowego czy upośledzeniem jego wydalania z moczem lekarz dodatkowo zaleca choremu allopurinol - lek hamujący wytwarzanie kwasu moczowego lub probenecid - lek moczanopędny czyli zwiększający wydalanie kwasu moczowego z moczem Skuteczne zioła U osób z kamicą nerkową moczanową wskazana jest alkalizacja moczu sodką lub Citrolytem, co ułatwia rozpuszczanie złogów moczanowych. W przypadku większych złogów skuteczne jest rozbijanie ich falą uderzeniową tzw. litotrypsją (ESWL) lub usuwanie ich innymi metodami instrumentalnymi. Ważne jest również szybkie i efektywne leczenie wszelkich infekcji dróg moczowych. Można także stosować roślinne leki o działaniu moczopędnym np. liście mącznicy, liście brzozy, ziele skrzypu, korzeń lubczyku, korzeń mniszka lekarskiego, ziele nawłoci pospolitej. Niezależnie od farmakoterapii, ważna jest również fizykoterapia, która zmniejsza dolegliwości bólowe i usprawnia zajęte stawy. W przypadku dużych zmian w stawach korzystne jest leczenie operacyjne Uważać na jedzenie Ścisłe przestrzeganie diety ubogopurynowej powoduje obniżenie poziomu kwasu moczowego w surowicy zaledwie o 1 mg%. Jednocześnie dysponujemy lekami skutecznie obniżającymi stężenie kwasu moczowego w surowicy, co powoduje, że ograniczenia dietetyczne przy dnie moczanowej nie muszą być radykalne. Z diety przy dnie moczanowej należy wykluczyć jako pokarmy szczególnie bogate w puryny: wątrobę, móżdżek, cynaderki, mięso baranie, kawior, śledzie, sardynki, czekoladę, kakao, kawę naturalną, mocną herbatę i orzechy. Zalecane są natomiast: warzywa, owoce, cukier, masło w małych ilościach, mleko, chudy ser, ziemniaki. Chorzy powinni również pić co najmniej 2-3 litry płynów dziennie (najlepiej wodę mineralną Jan lub Dąbrówka), co sprzyja obniżaniu stężenia kwasu moczowego we krwi. Poza tym chory z dną powinien ograniczyć picie alkoholu (zwłaszcza piwa) oraz unikać częstych urazów, przebywania w zimnie i dużych wysiłków fizycznych. U osób z nadwagą lub otyłych korzystne jest również zmniejszenie masy ciała. W przypadku współistnienia nadciśnienia tętniczego lub zaburzeń gospodarki lipidowej ważne jest przestrzeganie zasad leczenia tych schorzeń. Chorzy z dną wymagają szczególnej uwagi przy terapii innych chorób, ponieważ niektóre leki mogą nasilać hiperurykemię zwłaszcza kwas acetylosalicylowy i salicylany, jak również inne np. adrenalina, alfametyldopa, aminofilina, dopamina, etambutol, glikokortykosteroidy, leki cytotoksyczne, lewodopa, kofeina, probenecyd, pirazynamid, witamina B12, witamina C, witamina PP. U 20 procent chorych przyczyną dny moczanowej są diuretyki czyli leki moczopędne. Systematyczne leczenie dny od początku choroby, jak i jej następstw (zmiany stawowe, guzki dnawe, kamica nerkowa i uszkodzenie nerek) wpływa korzystnie na przebieg choroby, dzięki czemu jakość życia chorych na dnę nie odbiega istotnie od życia innych ludzi Dna rzekoma Dna rzekoma jest chorobą podobną do dny moczanowej, ponieważ również przebiega z napadowymi ostrymi zapaleniami stawów, które odmiennie niż w dnie moczanowej, wywołane są kryształami pirofosforanu wapnia. Wystąpienie dny rzekomej poprzedza odkładanie się kryształów pirofosforanu wapnia w chrząstce stawowej, co prowadzi do jej zwapnienia czyli tzw. chondrokalcynozy. Chondrokalcynoza może być pierwotna (o nieznanej przyczynie) lub wtórna jak następstwo chorób metabolicznych: nadczynności przytarczyc, hemochromatozy, obniżonego poziomu magnezu, obniżonego poziomu fosforu i prawdopodobnie niedoczynności tarczycy. Dna rzekoma występuje kilkakrotnie rzadziej niż dna moczanowa. Częstość występowania chondrokalcynozy u obu płci jest jednakowa i wzrasta wraz z wiekiem tak, że u 1/3 ludzi powyżej 75 roku stwierdza się obecność chondrokalcynozy stawów kolanowych. Chondrokalcynoza obejmuje stawy większe - najczęściej kolanowe - i może przebiegać bezobjawowo lub objawowo. Jej objawy w postaci napadu dny rzekomej są mniej nasilone w porównaniu do napadu dny moczanowej. W okresach między napadami chory może nie odczuwać żadnych dolegliwości lub dolegliwości mogą mieć niewielkie nasilenie, co często sugeruje lekarzowi diagnozę reumatoidalnego zapalenia stawów Badania dodatkowe pomocne przy rozpoznaniu chondrokalcynozy to: podwyższone OB i podwyższona leukocytoza, cechy zapalenia i obecność kryształków pirofosforanu wapnia w płynie stawowym, poziom fosfatazy alkalicznej, poziom wapnia i fosforu, a także poziom hormonów tarczycy w surowicy. Z badań obrazowych wykonuje się rtg zajętych stawów. Leczenie napadu dny rzekomej opiera się na podawaniu kolchicyny i leków przeciwzapalnych. Alternatywą dla tego leczenia mogą być glikokortykosteroidy podawane dostawowo. Przebieg dny rzekomej jest łagodniejszy niż dny moczanowej, ale u niektórych chorych może powodować postępujące zniszczenie i rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów. Łuszczycowe zapalenie stawów ma różnorodny przebieg, w zależności od stopnia zajęcia układu ruchu i innych narządów. Może się manifestować tylko w jednej lokalizacji (np. jako nawracające zapalenie palca) lub zajmować wiele stawów. Najczęściej objawy pojawiają się u osób z już rozpoznaną łuszczycą lub równocześnie ze zmianami skórnymi. Zdarza się jednak, że łuszczycowe zapalenie stawów rozpoczyna się u osób bez skórnych objawów łuszczycy, co stanowi niekiedy problem przy ustalaniu rozpoznania. Choroba ma zazwyczaj zmienny przebieg, z okresami zaostrzeń, po których objawy ustępują (całkowicie lub częściowo). Dużej aktywności choroby towarzyszą zwykle objawy „ogólne”, takie jak zmęczenie, uczucie rozbicia, wzrost temperatury ciała. Szczególną uwagę należy zwrócić na występowanie łuszczycy u krewnych pierwszego stopnia. Jest to jedno z kryteriów rozpoznania choroby, bardzo istotne u chorych z zapaleniem stawów bez objawów łuszczycy. Charakterystyczne objawy ŁZS w obrębie narządu ruchu i stawów 1. ból i obrzęk stawów z ograniczeniem ich ruchomości; najczęściej asymetryczny z zajęciem stawów międzypaliczkowych dalszych, objawy zapalenia dotyczą również przylegających struktur, takich jak ścięgna i kaletki maziowe i obrzęk w miejscu przyczepów ścięgnistych do kości (czyli miejsc przyczepu do kości ścięgien, więzadeł lub torebek stawowych) – jest to bardzo charakterystyczny objaw łuszczycowego zapalenia stawów i innych chorób z grupy tzw. spondyloartropatii seronegatywnych; objawia się bólem i tkliwością takich miejsc, jak pięty, połączenie żeber z mostkiem i kręgosłup, ale może dotyczyć również wielu innych lokalizacji palca: choroba atakuje wszystkie struktury palca (stawy, ścięgna, tkankę podskórną), co daje charakterystyczny objaw „palca kiełbaskowatego”; zajęty palec jest w całości poszerzony, bolesny i odstaje od innych palców, może wystąpić również zaczerwienienie skóry 5. deformacje stawów: występują głównie w postaci okaleczającej (u ok. 5% chorych); najbardziej charakterystyczne dla łuszczycowego zapalenia stawów są tzw. palce teleskopowe, czyli skrócenie palców w wyniku zniszczenia kości 6. dna moczanowa: może towarzyszyć łuszczycowemu zapaleniu stawów, zwłaszcza przy rozległych zmianach skórnych powodujących zwiększenie stężenia kwasu moczowego Pozastawowe objawy ŁZS 1. skóra – łuszczycowe zapalenie stawów zazwyczaj występuje razem z łuszczycą skóry (czasami zmiany skórne pojawiają się później lub są niewielkie); charakterystyczne są czerwone grudki ze zrogowaciałą powierzchnią przypominającą srebrne łuski; zmiany mogą być małe lub zajmować większość powierzchni skóry, najczęściej głowy, okolicy łokci i kolan, pępka i okolicy pośladków; ciężkość zmian skórnych nie odpowiada zwykle ciężkości zapalenia stawów 2. paznokcie– zajęcie paznokci występuje u 80% pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów (czterokrotnie częściej niż w samej łuszczycy); charakterystyczne zmiany to „objaw naparstka” (czyli punkcikowate zagłębienia jak od ukłucia szpilki), poprzeczne lub podłużne rowkowanie, żółte plamy przypominające „plamy oleju” (spowodowane nadmiernym rogowaceniem skóry pod paznokciem), a także złuszczanie się paznokcia; zajęcie paznokci może być jedynym objawem łuszczycy, dlatego należy na nie zwrócić szczególną uwagę 3. oczy – do ich zajęcia dochodzi u około 1/3 osób z łuszczycowym zapaleniem stawów; najczęściej występuje zapalenie spojówek, rzadziej dochodzi do zapalenia błony naczyniowej oka, manifestującego się bólem i zaczerwienieniem gałki ocznej oraz zaburzeniami widzenia – nieleczone zapalenie naczyniówki oka może doprowadzić do poważnych powikłań 4. miażdżyca– jej przyspieszony rozwój w łuszczycowym zapaleniu stawów wynika z przewlekłego stanu zapalnego; powikłania miażdżycy są groźne dla życia, dlatego bardzo ważne jest wczesne rozpoczęcie walki z jej rozwojem 5. serce– rzadko występuje uszkodzenie zastawek serca (najczęściej niedomykalność zastawki aortalnej lub mitralnej), zapalenie aorty lub zaburzenia w przewodzeniu bodźców sercowych; chorzy na łuszczycowe zapalenie stawów powinni być również pod opieką kardiologa Najlepsze tabletki na stawy Jakie są najlepsze suplementy na stawy? Jeśli chciałbyś z czystym sumieniem powiedzieć, że… Jak poradzić sobie z bólami stawów? Do największych, a zarazem najczęstszych dolegliwości związanych z układem mięśniowo- kostnym… Czy warto brać kolagen na stawy? Dolegliwości stawowe potrafią obniżyć jakość życia. Dotykają one coraz większej liczby… Jak dbać o stawy? Na kontuzje i dolegliwości bólowe narażone są najczęściej kostki, kolana, ramiona, łokcie… Choroby stawów Najczęściej uważamy, że jeśli stawy nas nie bolą to nie musimy się o nie martwić. Nic bardziej… Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów za pomocą kwasu hialuronowego Kwas hialuronowy znajduje szerokie zastosowanie w medycynie. W literaturze medycznej znalazło się… Staw rzekomy Staw rzekomy to stan powstały wskutek złamania oraz nieprawidłowego zrostu kości. Uraz powoduje… Gonartroza – zwyrodnienie stawu kolanowego Gonartroza nazywana również zwyrodnieniem stawu kolanowego stanowi jedno z najczęściej występujących… Najlepsze tabletki na stawy Jakie są najlepsze suplementy na stawy? Jeśli chciałbyś z czystym sumieniem powiedzieć, że… Koksartroza Koksartroza nazywana także zwyrodnieniem stawu biodrowego jest jednym z najczęściej rozpoznawanych… Reumatoidalne zapalenie stawów Reumatoidalne zapalenie stawów jest przewlekłą układową chorobą tkanki łącznej. Jest to… Zwyrodnienie stawów kręgosłupa Zwyrodnienie stawów kręgosłupa powoduje zmiany podobne do tych, które powstają w wyniku zwyrodnienia… Dna moczanowa Co to jest dna moczanowa? Dna moczanowa, nazywana również podagrą lub artretyzmem, to choroba… Choroba Bechterowa Choroba Bechterowa, nazywana także zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa dotyczy przede… Choroby stawów Najczęściej uważamy, że jeśli stawy nas nie bolą to nie musimy się o nie martwić. Nic bardziej… Artoza Artoza, nazywana powszechnie chorobą zwyrodnieniową stawów jest jedną z najczęściej występujących… Choroba Pageta Choroba Pageta, znana także pod nazwą zniekształcającego zapalenia kości jest chorobą przewlekłą,… Endoproteza stawu kolanowego Endoproteza stawu kolanowego to implant, inaczej mówiąc: wszczep, którego zadaniem jest zastąpienie… Reumatoidalne zapalenie stawów Reumatoidalne zapalenie stawów jest przewlekłą układową chorobą tkanki łącznej. Jest to… Choroba zwyrodnieniowa stawów rąk Istota choroby Zmiany zwyrodnieniowe w najczęstszych przypadkach dotyczą stawów kolanowych. Choroba… Czy warto brać kolagen na stawy? Dolegliwości stawowe potrafią obniżyć jakość życia. Dotykają one coraz większej liczby…

dna moczanowa łuszczycowe zapalenie stawów